Ο νέος κορωνοιός (SARS-CoV-2) ανήκει σε μια ομάδα μονόκλωνων RNA ιών, στην οποία και ανήκουν επίσης 2 στελέχη ευρέως γνωστά και επικίνδυνα: ο SARS κορωνοϊός που προκαλεί σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο (ARDS) και ο MERS κορωνοϊός που προκαλεί το οξύ αναπνευστικό σύνδρομο της Μέσης Ανατολής.
Λόγω των αλλαγών που συμβαίνουν στο καρδιοαναπνευστικό σύστημα των εγκύων, αλλά και στη μειωμένη ανοσολογική τους απάντηση (μια κατάσταση τροποποιημένης ανοσοκαταστολής που σαν σκοπό έχει να μην αποβληθεί από τον οργανισμό το κύημα), πρέπει να τονίσουμε ότι, γενικά,οι έγκυες έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών σε οποιαδήποτε σοβαρή ιογενή προσβολή συμβεί κατά την διάρκεια της κύησης. Η επιδημία με Η1Ν1 το 2009 είχε σαν αποτέλεσμα, το 5% των θανάτων παγκοσμίως να αφορά εγκύους, ενώ αυτές δεν αντιστοιχούσαν σε περισσότερο από 1% των κρουσμάτων. Η αυξημένη επικινδυνότητα κατά την κύηση εξάλλου, έχει οδηγήσει στην σύσταση του εμβολιασμού των εγκύων.
Τα ευχάριστα νέα αναφορικά με την δράση του SARS-CoV-2 κατά την κύηση είναι ότι η νόσος δεν παρουσιάζει σημαντικές διαφοροποιήσεις από τον γενικό πληθυσμό, ενώ η ίδια η κύηση δεν φαίνεται να αποτελεί παράγοντα αυξημένης ευαισθησίας για προσβολή από τον ιό. Αν και τα δεδομένα των μελετών αφορούν κυρίως το 3ο τρίμηνο της κύησης (πρέπει να περιμένουμε 6-9 μήνες για να δούμε τις συνέπειες της προσβολής από τον ιό στο πρώτο ή στο δεύτερο τρίμηνο της κύησης), δεν φαίνεται να υποστηρίζεται ο αυξημένος κίνδυνος αποβολής ή η κάθετη ενδομήτρια μετάδοση του ιού. Αντίθετα,σε δείγματα αμνιακού υγρού από πάσχουσες μητέρες, που έχουν εξεταστεί, δεν έχει ανιχνευθεί ο ιός. Μια έρευνα έδειξε ότι ο υποδοχέας του Μετατρεπτικού Ενζύμου της Αγγειοτενσίνης 2 του SARS-CoV-2 υποεκφράζεται στην πρώιμη μητροπλακουντιακή μονάδα με αποτέλεσμα την παρεμπόδιση της διαπλακουντιακής μετάδοσης.
Ο τοκετός πρέπει να πραγματοποιείται αυστηρά σε νοσοκομειακό χώρο (όχι στο σπίτι). Ο Covid-19 δεν αποτελεί από μόνος του ένδειξη για τοκετό, εκτός αν κρίθεί ότι θα συμβάλει στη βελτίωση της οξυγόνωσης της μητέρας, σε κρίσιμη κατάσταση της αναπνευστικής της λειτουργίας. Το σηπτικό σοκ, η οξεία πολυοργανική ανεπάρκεια ή η εμβρυϊκή δυσπραγία απαιτούν επείγουσα καισαρική τομή. Η απόφαση για τον τρόπο (κολπικός τοκετός ή καισαρική) και τον χρόνο του τοκετού πρέπει να λαμβάνεται μετά από συνεννόηση με τους νεογνολόγους και να εξατομικεύεται σε κάθε περίπτωση, λαμβάνοντας υπ’ όψη την ηλικία κύησης και την κατάσταση του εμβρύου και της μητέρας. Καλό είναι να επισπεύδεται το δεύτερο στάδιο του τοκετού (ωδίνες). Η επισκληριδίος αναισθησία επιτρέπεται. Τέλος, ιδιαίτερο χειρισμό απαιτεί η απόφαση χορήγησης κορτικοστεροειδών σε περιπτώσεις πρόωρων εμβρύων. Η χρήση κοριζόνης είναι ζωτικής σημασίας για την αναπνευστική λκειτουργία των πρόωρων εμβρύων, ωστόσο πρέπει να χορηγείται με προσοχή, καθώς η χρήση τους, ιδιαίτερα όταν οι επίτοκες είναι σε κρίσιμη κατάσταση, ενδέχεται να επιδεινώσει την κλινική τους πορεία.
Φαίνεται ότι ο ιός πάντως δε μεταδίδεται ούτε μέσω του θηλασμού, καθώς ο ιός δεν έχει ανιχνευθεί ούτε σε δείγματα γάλακτος πασχουσών μητέρων, οι οποίες έχουν εξετασθεί. Ο θηλασμός πρέπει να ενθαρρύνεται λοιπόν, καθώς το νεογνό δεν κινδυνεύει από αυτόν ενώ, αντίθετα, είναι η μόνη πηγή αντισωμάτων που έχει σε αυτή την πρώιμη φάση. Πρέπει ωστόσο η επαφή της μητέρας με το νεογνό να είναι περιορισμένη (όχι στο ίδιο δωμάτιο) και με σχολαστική λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων από τη μητέρα (σχολαστικό πλύσιμο χεριών, μάσκα κατά τον θηλασμό και αποφυγή βήχα όταν το νεογνό είναι στο δωμάτιο). Μία πολύ καλή εναλλακτική λύση είναι η χρήση αντλίας θηλασμού, η οποία πρέπει να καθαρίζεται προσεκτικά ύστερα από κάθε χρήση. Το γάλα, επίσης, θα μπορούσε να δίδεται στο νεογνό από άλλο υγιές άτομο. Ωστόσο υπάρχει και η άποψη ότι τα νεογνά πρέπει να μην έρχονται σε επαφή με την μητέρα για 14 ημέρες. Πρέπει να πω ό,τι αυτό εφαρμόστηκε στην Κίνα αν και, προσωπικά, θεωρώ την άποψη ακραία.